«Ήρθε η ώρα που πρέπει να τους επιστρέψουμε τώρα τα λεφτά με τους όρους που εμείς συμφωνήσαμε» – «Βασική ευθύνη για την διαχειριστική ανεπάρκεια, βαρύνει όλους όσους αποτελούμε το «πολιτικό σώμα της Ελληνικής πολιτείας» κυρίως όμως τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους και την πνευματική ηγεσία»
Συνέντευξη στον Λευτέρη Παπαστεργίου - larissanet
Μιλήσαμε με τον κ. Κωνσταντίνο Γεροντή με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του «Επαναθέσμιση της Ελληνικής Πολιτείας» στη Λάρισα την ερχόμενη Τετάρτη, όπου μιλά για τη συσπείρωση των πολιτικών δυνάμεων, την ευρωπαϊκή πορεία και την προοπτική αλλά και την ανάκαμψη και ανάπτυξη της χώρας μας. Για να βγει η Ελλάδα από την κρίση είναι απαραίτητη αναγκαιότητα ως λαός να συμπορευτούμε με ψυχραιμία και σύνεση με οποιαδήποτε πολιτική ηγεσία οδηγεί το τρένο τονίζει ο κ. Γεροντής, εξηγεί τη λάθος πορείας της χώρας και επισημαίνει πως βασικό ρόλο στην συνολική καταστροφική διαδικασία έπαιξε το «λαθρογενές συνδικαλιστικό κίνημα».
Αναλυτικά όλη η συνέντευξη:
Κύριε Γεροντή τελικά ήταν τα αίτια που μας οδήγησαν στη σημερινή κρίση και αδιέξοδη κατάσταση;
Ως αίτια που οδήγησαν στην κρίση, θα μπορούσε να θεωρήσει ένας προσεκτικός μελετητής, πολλά από εκείνα που διαμόρφωσαν την αναποτελεσματική πολιτική που ακολουθήθηκε από τη μεταπολίτευση και μετά στην χώρα μας. Κυρίως από την δεκαετία του 1980 η αγροτική παραγωγική δραστηριότητα και το εξαγωγικό της εμπόριο βρισκότανε σε μη επαρκή προοπτική κάλυψης των δημοσιονομικών αναγκών της χώρας. Παρά το γεγονός ότι δημιουργούντο κάθε χρόνο ελλείμματα εις τον κρατικό προϋπολογισμό οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες προχωρούσαν σε πληθώρα παροχών πέραν των δυνατοτήτων της κρατικής οικονομίας. Παρέμεναν πειθαρχημένοι στον καθιερωθέντα ως καταστροφικό πλέον θεσμό το «πελατειακό σύστημα εξουσίας».
Η πρακτική αυτή οδηγούσε σε αναλήψεις μεγάλων δανείων με υψηλότοκα επιτόκια για να καλύπτεται ο κρατικός προϋπολογισμός. Αποτέλεσμα η υπέρμετρη διόγκωση του χρέους και η αδυναμία κάλυψης και συνολικής εξόφλησης διαμορφώνοντας συνθήκες ιδιαίτερα προβληματικές για έξοδο από την κρίση.
Στο βιβλίο σας φωτίζετε πτυχές της «Λάθος Πορείας» που ακολούθησε ομόθυμα η πολιτική ηγεσία τα τελευταία 35 χρόνια. Υπήρξαν εξαιρέσεις;
Ασφαλώς στην όλη δυσμενή εξέλιξη αυτής της δημοσιονομικής πολιτικής, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο τόσο οι κυβερνήσαντες πολιτικοί σχηματισμοί τη χώρα, όσο και το σύνολο των εκάστοτε αντιπολιτευομένων πολιτικών κομμάτων. Ουδέποτε οι πολιτικοί θεσμοί, εβρισκόμενοι στην αντιπολίτευση που έπρεπε να προστατεύουν το μέλλον της πολιτείας, δεν φρόντιζαν να την καλύπτουν. Ζητούσαν πάντοτε από τους κυβερνώντες όλο και περισσότερες παροχές, εξυπηρετώντας τα λαϊκά στρώματα, αποκλειστικά αναζητώντας την ψήφο τους (πελατειακό σύστημα). Για τον ίδιο λόγο οι κυβερνώντες ανταποκρινόντουσαν. Έτσι ακολουθήθηκε μια απόλυτα λανθασμένη πολιτική διαχείριση κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο. Ομόθυμα συμπλέοντες οι πολιτικοί μας άρχοντες διόγκωναν τα κρατικά ελλείμματα με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο σημερινό μας κατάντημα. Ασφαλώς κατά καιρούς παρουσιάστηκαν κάποιες εξαιρέσεις μερικών κυβερνητικών στελεχών. Ο λαϊκισμός όμως των κυβερνήσεων τους κατάπινε. Οι ελλείψεις στους ετήσιους προϋπολογισμούς αυξάνονταν και από τις τεράστιες εξοπλιστικές δαπάνες που ανεχότανε να διατηρεί η Ελλάδα. Πρώτη σε ποσόστωση του Α.Ε.Π. από όλες τις άλλες χώρες της Ευρώπης! Ασφαλώς η διαφθορά στους εξοπλισμούς έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην υπέρμετρη διόγκωση και κοστολόγηση τους.
Ποιος ήταν ο ρόλος των συνδικαλιστών και ειδικότερα των αγροτοσυνδικαλιστών;
Βασικό ρόλο στην συνολική καταστροφική διαδικασία έπαιξε το λαθρογενές συνδικαλιστικό κίνημα. Χαρακτηρίζεται δε ως λαθρογενές διότι οι ηγέτες του ουδέποτε φρόντιζαν για την ανάπτυξη και εξέλιξη της πραγματικής Ελληνικής οικονομίας, άρα την σταθερότητα την σταθερότητα την ευημερία και διατήρηση των θέσεων των εργαζομένων. Το μόνο που τους ενδιέφερε υπήρξε το ίδιον όφελος η δε προώθηση των πρωτοκλασάτων εξ αυτών σε επίκαιρα πόστα κρατικά και κυβερνητικά αποτελούσε πρώτιστο ενδιαφέρον για συνδικαλιστές – εργατοπατέρες. Έτσι οδήγησαν τον συνδικαλισμό στην απομυθοποίηση και αποδυνάμωσή του, αδρανοποιώντας την πεμπτουσία του εργατικού κινήματος. Καταδίκασαν την κυριότερη ασπίδα προστασίας που πρέπει να έχει ο εργαζόμενος, την συνδικαλιστική συσπείρωση, απέναντι στην αυθαιρεσία της οποιασδήποτε εξουσίας κρατικής ή ιδιωτικής.
Ο ρόλος που έπαιξε το Αγροτοσυνδικαλιστικό κίνημα, εις βάρος των συμφερόντων των αγροτών, υπήρξε πολλαπλά καταστροφικό για την πρόοδο και ανάπτυξη των αγροτών και της αγροτικής ζωής.
Από την δεκαετία του 1950 απέτρεψαν οι αγροτοσυνδικαλιστές και οι πολιτικοί τους άρχοντες, προκειμένου να συσπειρωθούν οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις και τα μικρά χωριά, σε συσπειρωμένες βιομηχανικής παραγωγής καλλιέργειες και ανάλογα σε μεγάλες κωμοπόλεις . Διατηρώντας τους ως μικροκαλλιεργητές έλεγχαν την κατάσταση με ευάλωτους τους παραγωγούς από τον έμπορο. Η συσπείρωση στην συνέχεια σε συνεταιρισμούς έφερε την απαξία και την καταβαράθρωση του αγροτικού κινήματος. Διαφθορά και σπατάλη των αγροτοσυνδικαλιστών εξαχρείωσαν και εξανέμισαν τους κόπους του αγρότη. Όλα αυτά ενώ υπήρχε – υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει η πρότυπη αγροτική καλλιέργεια – παραγωγή και κτηνοτροφία στην Αμερικανική γεωργική σχολή Θεσσαλονίκης με υποδειγματική την προώθηση και εμπορία των προϊόντων που παράγουν.
Η συνταγή του Μνημονίου απεδείχθη πως ήταν λάθος. Σήμερα μπορούμε να αναστρέψουμε την κατάσταση, να αποπληρώσουμε τα χρέη μας στους δανειστές και να εξυπηρετήσουμε τις ανάγκες στο εσωτερικό της χώρας και αν «ναι» πως;
Είναι προφανές πλέον και δημόσια αποδεδειγμένο ότι η υπογραφείσα το 2010 μνημονιακή σύμβαση από την τότε κυβερνητική ηγεσία υπήρξε απόλυτα λαθεμένη. Προϋπήρξε προηγούμενο υπόδειγμα ενίσχυσης Ευρωπαϊκής χώρας π.χ. Γερμανία (1953) που ενισχύθηκε ενδοευρωπαικά προκειμένου να βγει από ανάλογο αδιέξοδο.
Εις την Ελλάδα έγιναν παρατυπίες και παρανομίες ως προς την πιστοποίηση των ελλειμμάτων της με προκλητική την αναγκαστική παρουσία στην Ευρώπη του ΔΝΤ.
Άραγε πια μπορεί να ήταν η σκοπιμότητα αυτής της κατάφορης αδικίας κατά των Ελλήνων πολιτών;Υπήρξε αφελής ή εγκληματική πράξη;
Υπέγραψαν ένα συμβόλαιο το οποίο προέβλεπε μόνο φόρους – υποχρεώσεις – ανεργία – πλειστηριασμούς και στο τέλος αυτοκτονίες. Ουδέν μέτρo ανάπτυξης προεβλέπετο. Ύφεση και μόνο ύφεση.
Αλλά δυστυχώς μέχρι και σήμερα με την πρόταση της σημερινής κυβέρνησης των 47 σελίδων εις το κεφάλαιο για την ανάπτυξη ουδέν αναφέρεται.
Ασφαλώς και πρέπει να διαπραγματευτούμε με τους πιστωτές μας έναν έντιμο συμβιβασμό. Το Δεκέμβριο του 2012 η Ελληνική κυβέρνηση συνυπέγραψε με την Τρόικα ότι «εφόσον προκύψουν πλεονάσματα να προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση του χρέους». Ιδού λοιπόν είναι η σειρά τους να κρατήσουν το λόγο τους!
Η Ελληνική κυβέρνηση προκείμενου να εξυπηρέτηση τις δανειακές και τις εσωτερικές της υποχρεώσεις, θα πρέπει άμεσα να περάσει σε μέτρα Ανάπτυξης. Ως εφόδια διαθέτει εκτός από την ιδιαίτερη γεωπολιτική θέση που κατέχει, έχει να επιδείξει υπόγειο επίγειο αλλά και υπέργειο πλούτο. Ευτυχώς ο φιλέλληνας θεός προίκισε με τόσες χάρες τη χώρα μας. Ας αναδείξουμε εμείς οι έλληνες τα θετικά στοιχεία της πατρίδας μας προκειμένου ουσιαστικά να τα εκμεταλλευτούμε. Είναι ιδιαίτερα απαραίτητη η σοβαρή, σταθερή και προσεγμένη μέσα από τις υπάρχουσες υποχρεώσεις της χώρας πολιτική βούληση των κυβερνώντων προκειμένου να επιτευχθεί η Ανάπτυξη. Είναι απαραίτητο οι αντιπολιτευόμενοι πολιτικοί σχηματισμοί θετικά να συμμετάσχουν στις όποιες δραστηριότητες.
Η στάση των ευρωπαίων και των «θεσμών» σας ενοχλεί ή φταίμε μόνον εμείς;
Παραμένει ελλιπείς μέχρι σήμερα η ευρωπαϊκή πολιτική καθώς διαμορφώθηκε από την ίδρυσή της ως νομισματική και μόνο ένωση, δεν έδωσε την δυνατότητα στην ΕΕ μιας ολοκληρωμένης οικονομικής πολιτικής προκειμένου να αντιμετώπιση την υπάρχουσα σοβαρότατη κρίση στους κόλπους της.
Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Κύπρος, Ιταλία και στο τέλος η Ελλάδα, ταλανίζονται στα απόνερα της κρίσης λόγο της νομισματικής και μόνο πολιτικής. Πολιτική η οποία εξασφάλιζε κεφαλαιακή ωφελιμότητα σε παγκόσμιους νομισματικούς μεταπράτες. Απεδείχθη σήμερα ότι οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί κατά την δημιουργία τους υπήρξαν ανεπαρκείς και ελλιπείς. Ευελπιστούμε ότι η Ευρωπαϊκή ηγεσία αντιλαμβανόμενη σύντομα τα λάθη της θα τους προσαρμόσει ώστε στο άμεσο μέλλον να προχωρήσουν εις την Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση.
Είναι μάλλον βέβαιον ότι και η Ελληνική πολιτεία δεν χαρακτηρίζεται από επάρκεια και σεβασμό στους θεσμούς της. Εξαιτίας όλων αυτών των ελλείψεων φτάσαμε σήμερα στις συμφορές που ζούμε οι Έλληνες ως να πελαγοδρομούμε σε ένα «ονειρικό εφιάλτη».
Τι δεν αντιλήφθηκε ο ελληνικός λαός τις τελευταίες δεκαετίες και ειδικά την τελευταία εξαετία;
Ασφαλώς για όλες αυτές τις συμφορές του Έθνους που ζούμε σχεδόν το σύνολο των Ελλήνων πολιτών είμαστε καίρια και πρώτιστα υπεύθυνοι οι ίδιοι εμείς οι Έλληνες πολίτες μαζί με την πολιτεία και τους πολιτικούς μας ηγέτες.
Οι ξένοι, φίλοι μας και μη, κοίταζαν όπως πάντα τα συμφέροντά τους. Βασική ευθύνη για την διαχειριστική ανεπάρκεια, βαρύνει όλους όσους αποτελούμε το «πολιτικό σώμα της Ελληνικής πολιτείας» κυρίως όμως τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους και την πνευματική ηγεσία.
Ο Ελληνικός λαός δεν αντιλήφθηκε ότι με την ένταξή μας στην ευρωπαϊκή κοινότητα θα έπρεπε να προσαρμόσει κυρίως την πολιτική και πολιτιστική της κουλτούρα. Συνεχίσαμε να ζούμε ανάλογα με το καθεστώς που κληρονομήσαμε μετά την απελευθέρωση από τους Οθωμανούς. Θεωρούσαμε δε πάντα τους άλλους λαούς ως «κουτόφραγκους». Δυστυχώς ανάλογα συνεχίζουμε ως και σήμερα. Καταριόμαστε, βρίζουμε και κοροϊδεύουμε αυτούς που μας δάνειζαν. Γιατί ήρθε η ώρα που πρέπει να τους επιστρέψουμε τώρα τα λεφτά με τους όρους που εμείς συμφωνήσαμε.
Οι σημερινές πολιτικές δυνάμεις μπορούν να βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο και πως;
Δυστυχώς βρισκόμαστε ως λαός κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες οικονομικό-κοινωνικές συνθήκες. Πρέπει και μπορούμε να τις ξεπεράσουμε. Απαραίτητη αναγκαιότητα ως Ελληνικός λαός να συμπορευτούμε με ψυχραιμία και σύνεση με οποιαδήποτε πολιτική ηγεσία οδηγεί το τρένο σήμερα ή αύριο με νέους ή παλαιούς πολιτικούς. Ας είμαστε αισιόδοξοι. Η Ελλάδα πέπρωται να ζήσει και θα ζήσει.
