ΑΡΘΡΟ: «Καλύτερα φτωχός αλλά Υπερήφανος και Αξιοπρεπής παρά χορτάτος αλλά υπόδουλος και ταπεινωμένος»

Γράφει: ο Αργύριος Ανδριώτης

Απόστρατος Αξιωματικός

Παρακολούθησα την αισχρή επίθεση που δέχθηκε ο Πρωθυπουργός της Χώρας μου, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, από μέρους συγκεκριμένων Ευρωβουλευτών, συγκεκριμένων παρατάξεων και συγκεκριμένων Χωρών. Και ξέρετε δεν είναι αυτά που λέει κάποιος αλλά ο τρόπος που τα λέει. Και ο τρόπος που τα είπαν στον Έλληνα πρωθυπουργό και κατ’ επέκταση σε μας τους Έλληνες, ήταν αλαζονικός, εκδικητικός και πάνω απ’ όλα πλημυρισμένος με μίσος. Αισθάνθηκα τόσο άσχημα που κάθισα και σκέφθηκα …………….
Σκέφτηκα τους χιλιάδες χαμένους αξιοπρεπείς Έλληνες συμπατριώτες μου που δεν άντεξαν στην πίεση της ταπείνωσης, της αναξιοπρέπειας, της πείνας και της ανέχειας και έδωσαν τέλος στη ζωή τους.

Σκέφθηκα τους εκατοντάδες χιλιάδες πεινασμένους Έλληνες συμπατριώτες μου, που ξυπνάνε το πρωί και δεν έχουν ένα Ευρώ στην τσέπη τους και συνωστίζονται στις ουρές των κοινωνικών συσσιτίων για ένα πιάτο φαγητό.

   Σκέφτηκα τους εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους Έλληνες συμπατριώτες μου που τους στέρησαν τη δυνατότητα συμμετοχής στην εργασία και στην δημιουργία και συνωστίζονται στις ουρές του ΟΑΕΔ για να λάβουν το πενιχρό επίδομα της ανεργίας.

    Σκέφτηκα τους εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους Έλληνες συμπατριώτες, νεαρούς επιστήμονες, που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα μας για να ζητήσουν αλλού ευκαιρίες να αξιοποιήσουν τις επιστημονικές τους δυνατότητες.

   Σκέφτηκα τα εκατομμύρια συνταξιούχους, στην πλειοψηφία τους γέροντες και ανήμπορους, Έλληνες συμπατριώτες μου, να συνωστίζονται καθημερινώς στις ουρές των ΑΤΜ, για να πάρουν ελάχιστο μέρος από την έτσι κι’ αλλιώς πενιχρή  σύνταξή τους.

    Σκέφτηκα τα εκατομμύρια εργαζόμενους  Έλληνες συμπατριώτες μου που δουλεύουν κάτω από άθλιες εργασιακές συνθήκες, χωρίς ωράρια και στοιχειώδεις κανόνες εργασίας και πληρώνονται όποτε ο εργοδότης τους αποφασίσει και αφού θα του περισσέψουν από τη χλιδάτη ζωή του στις διάφορες Μυκόνους.

   Σκέφτηκα …….. Σκέφτηκα ……… Σκέφτηκα ………..

   Σκέφτηκα τους προγόνους μου, αυτούς που έχτισαν Παρθενώνες και δίδαξαν τον πολιτισμό σ’ αυτούς όλους που τώρα μας κουνάνε επιδεικτικά και επικριτικά το δάκτυλο.

    Σκέφτηκα τους Ήρωες νεκρούς μας, στον Μαραθώνα, στις Θερμοπύλες, στο Μεσολόγγι, στην Τριπολιτσά, στο Αφιόν Καραχισάρ, στο Σαραντάπορο, στο Τεπελένι, στα οχυρά του Ρούπελ ……….. που έδωσαν τη ζωή τους για την αξιοπρέπεια, για την Ελευθερία.

  Σκέφτηκα πως στο DNA μας σαν Έλληνες έχουμε το Θούριο του Ρήγα Φεραίου:

   

«Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή

 παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή»

Και αποφάσισα:

Καλύτερα φτωχός αλλά Υπερήφανος και Αξιοπρεπής

παρά χορτάτος αλλά υπόδουλος και ταπεινωμένος.