Γράφει ο: Κωνσταντίνος Γεροντής
Πρόεδρος Εταιρίας Ελληνοευρωπαικών Μελετών «Παρέμβαση»
Η ανασυγκρότηση της Γερουσίας καθ’ολα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης διαπιστώνεται ότι αποτελεί απαραίτητο δημόσιο όργανο στην Ελληνική πολιτεία. Μπορεί και πρέπει να είναι το ανώτατο, κυρίαρχο και καθοριστικό της δημόσιας λειτουργικότητας Πολιτειακό εργαλείο του ελληνικού κράτους.Η Ελληνική πολιτεία εμφανίζεται στο παγκόσμιο στερέωμα σήμερα, με τις επιπλέον υπερβολές μιας κατ’επίφαση δημοκρατική πολιτεία. Εδώ και δεκαετίες ως χώρα τέτοια διακυβερνητική πρακτική η οποία διευκόλυνε κυριαρχα στην λάθος πολιτική κουλτούρα της ελληνικής κοινωνίας. Επιχειρεί να ταυτοποιήσει την δραστηριότητα της, με την γενεσιουργό μορφή στη δημοκρατική διακυβέρνηση της Αθηναϊκής πολιτείας του Σόλωνα και του Πεισίστρατου. Αλλά αποτυγχάνει.
Πειθαρχώντας σε αυτή την ψευδαίσθηση επέβαλε τον όρο με τη λάθρα πολιτική παρακαταθήκη «ο λαός στην εξουσία» . Με αυτή τη σχεδόν θεσμοθετιθεισα πολιτική πρακτική κυριάρχησαν στη δημόσια ζωή οι παντός είδους συνδικαλιστές. Με αποκλειστικό σχεδόν πάντοτε ενδιαφέρον τα ίδια προσωπικά συμφέροντα. Οδήγησαν τον συνδικαλισμό στην απομυθοποίηση και αποδυνάμωση του. Έτσι αδρανοποίησαν την πεμπτουσία του ρόλου του εργατικού κινήματος.
Αυτή η μεθόδευση επέβαλε στην ελληνική κοινωνία αλλά και το πολιτικό της προσωπικό το πελατειακό σύστημα εξουσίας. Ένα σύστημα αμφίδρομης εξάρτησης πολιτών αλλά και πολιτικών λειτουργών. Υπήρξε και παραμένει να είναι ένα ιδιαίτερα καταστροφικό της δημόσιας ζωής σύστημα. Εξαιτίας αυτού κυριάρχησε η αναξιοκρατία στο σύνολο του δημόσιου βίου της χώρας.
Η μεθόδευση αυτή των πολιτικών λειτουργών της χώρας εξυπηρέτησης του πελατειακού συστήματος, υπερμεγέθυνε το δημόσιο-υπαλληλικό προσωπικό αυτής, με παράλογη διεύρυνση του κράτους. Ανάλογες υπήρξαν επί σειρά ετών οι δυσμενείς επιπτώσεις στα δημοσιονομικά, μετατρέποντας σταθερά ελλειμματικούς προϋπολογισμούς. Τελική συνέπεια η απώλεια σημαντικού μέρους της κυριαρχίας της ελληνικής πολιτείας.
Η συνοπτική περιγραφική ανάλυση των κακέκτυπα δημιουργηθέντων και καθιερωθέντων περίπου ως θεσμικών εργαλείων στη δημόσια ζωή της χώρας αναδεικνύει την αναγκαιότητα σύστασης ενός πολιτειακού οργάνου με ευρύτερες δυνατότητες προκειμένου να επιτυγχάνεται η παρεμπόδιση έξω ορθολογιστικών πολιτικών. Άκαιρες πολιτικές οι οποίες επί τριάντα χρόνια οδήγησαν τη χώρα στις εφιαλτικές στιγμές που ζούμε σήμερα.
Ένα τέτοιο πολιτειακό όργανο μπορεί να είναι η επαναλειτουργία της Γερουσίας ως θεσμικά ανώτατο και κυρίαρχο, της πολιτείας εργαλείο, το οποίο θα ελέγχει πιστοποιεί και εγκρίνει, με τις εξειδικευμένες επιτροπές του το σύνολο της δημόσιας ζωής.
Η εκτελεστική εξουσία, Κυβέρνηση, θα είναι υποχρεωμένη να παρακολουθεί και εκτελεί τις αποφάσεις της Γερουσίας. Ειδικός κανονισμός θα πρέπει να προβλέπει τις όποιες ενστάσεις ήθελαν υποβληθεί.
Η σύνθεση Βουλής και Γερουσίας σε κοινή συνεδρία θα μπορούσε να ασκήσει κριτική στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με οποιεσδήποτε προεκτάσεις παρουσιάζονταν εφόσον θα βρίσκεται εκτός των συνταγματικών του καθηκόντων.
Ασφαλώς η Βουλή ως ιερό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, έχει τη υψηλή αρμοδιότητα θέσπισης νόμων και διατάξεων. Στην περίπτωση νομοθετικών προεδρικών διαταγμάτων θα πρέπει να γίνονται αποδεκτά με έγκριση και αποδοχή από την πλειοψηφία της Γερουσίας.
Ο ρόλος της Γερουσίας θα πρέπει σαφώς συνταγματικά να προσδιορίζεται ώστε να παρακολουθεί και να ελέγχει την εκτέλεση και πίστη εφαρμογή νόμων και διατάξεων.
Έτσι η Γερουσία θα είναι το ανώτατο ελεγκτικό όργανο των θεσμών και της αξιοκρατικής αξιολόγησης των λειτουργών της πολιτείας.
Προκειμένου να λειτουργεί εύρυθμα το ανώτατο εποπτικό πολιτειακό όργανο του κράτους προτείνουμε όπως η σύνθεση και η οργάνωση αυτού ακολουθήσει ορισμένες βασικές δομές τις οποίες θα συντάξει ο συνταγματικός νομοθέτης . Προτείνουμε όπως ο αριθμός των Γερουσιαστών θα πρέπει να είναι 58 μέλη, ως όριο δε εκλογής των γερουσιαστών θα πρέπει τουλάχιστον να είναι το 50ο έτος. Η επανεκλογή των Γερουσιαστών εκτιμούμε ότι είναι χρήσιμο να έχουν δυο ακόμη δυνατότητες. Η εκλογικές περιφέρειες είναι χρήσιμο να είναι μονοεδρικές ώστε οι πολίτες να γνωρίζουν καλά τους επιλεγόμενους. Πλήθος δε κανονιστικών διατάξεων θα πρέπει να προσδιοριστούν συνταγματικά με αυστηρές προϋποθέσεις λειτουργίας της Γερουσίας.
Οι εκλεγόμενοι εκπρόσωποι στη Γερουσία και τη Βουλή, ενέχουν ιδιαίτερες ευθύνες έναντι των κανονιστικών διατάξεων της πολιτείας. Θα πρέπει να δικάζονται άμεσα από τα εφετεία της χώρας, εφόσον προκύπτουν από την δικαστική διερεύνηση, άμεσα ποινικές ευθύνες για οποιονδήποτε εξ αυτών.
Η προτεινόμενη επανίδρυση της Γερουσίας είναι τελείως απαραίτητο να λειτουργεί στην Προεδρευόμενη αλλά και πολύ περισσότερο στην Προεδρική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Στο νομοθετικό Κοινοβουλευτικό σώμα εκτιμούμαι ότι κάτω από αυτές τις συνταγματικές τροποποιήσεις οι 180 βουλευτές του νομοθετικού σώματος είναι υπέρ αρκετοί για το μέγεθος της Ελλάδας.
Ασφαλώς οι προτεινόμενες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητο να συνοδευτούν με μέτρα και προϋποθέσεις επιτέλους βελτίωσης της πολιτικής κουλτούρας. Εκτιμούμε ότι έτσι θα επιτευχθεί η τελείως αναγκαία ανανέωση και βελτίωση του πολικού προσωπικού της χώρας.
Η Αθηναϊκή πολιτεία δίδαξε πριν από 2500 χρόνια τρόπους αξιοπρεπούς δημοκρατικής λειτουργίας στους Αθηναίους πολίτες. Συνέθεσε και λειτούργησε την Βουλή καθώς και την Ηλιαία με τα αντίστοιχα Ηλιαία δικαστήρια. Κυρίως όμως με την άρτια σύνθεση και λειτουργία της εκκλησίας του Δήμου. Διδασκόμενοι από την Εκκλησία του Δήμου της Αθηναϊκής πολιτείας, μπορούν να λειτουργήσουν οι ανάλογες επιτροπές καθώς και η ολομέλεια της Γερουσίας.
Έχουμε οι Έλληνες να διδαχτούμε από την ίδια μας την ιστορία την γνώση που απλόχερα προσφέραμε ανά τους αιώνες στην παγκόσμια κοινότητα.
Είναι απολύτως αναγκαίο να εκμεταλλευτούμε αυτές τις γνώσεις που είναι φυλαγμένες στο DNA μας.
« οι καιροί ου μενετοί»
Πρόεδρος Εταιρίας Ελληνοευρωπαικών Μελετών «Παρέμβαση»
Η ανασυγκρότηση της Γερουσίας καθ’ολα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης διαπιστώνεται ότι αποτελεί απαραίτητο δημόσιο όργανο στην Ελληνική πολιτεία. Μπορεί και πρέπει να είναι το ανώτατο, κυρίαρχο και καθοριστικό της δημόσιας λειτουργικότητας Πολιτειακό εργαλείο του ελληνικού κράτους.Η Ελληνική πολιτεία εμφανίζεται στο παγκόσμιο στερέωμα σήμερα, με τις επιπλέον υπερβολές μιας κατ’επίφαση δημοκρατική πολιτεία. Εδώ και δεκαετίες ως χώρα τέτοια διακυβερνητική πρακτική η οποία διευκόλυνε κυριαρχα στην λάθος πολιτική κουλτούρα της ελληνικής κοινωνίας. Επιχειρεί να ταυτοποιήσει την δραστηριότητα της, με την γενεσιουργό μορφή στη δημοκρατική διακυβέρνηση της Αθηναϊκής πολιτείας του Σόλωνα και του Πεισίστρατου. Αλλά αποτυγχάνει.
Πειθαρχώντας σε αυτή την ψευδαίσθηση επέβαλε τον όρο με τη λάθρα πολιτική παρακαταθήκη «ο λαός στην εξουσία» . Με αυτή τη σχεδόν θεσμοθετιθεισα πολιτική πρακτική κυριάρχησαν στη δημόσια ζωή οι παντός είδους συνδικαλιστές. Με αποκλειστικό σχεδόν πάντοτε ενδιαφέρον τα ίδια προσωπικά συμφέροντα. Οδήγησαν τον συνδικαλισμό στην απομυθοποίηση και αποδυνάμωση του. Έτσι αδρανοποίησαν την πεμπτουσία του ρόλου του εργατικού κινήματος.
Αυτή η μεθόδευση επέβαλε στην ελληνική κοινωνία αλλά και το πολιτικό της προσωπικό το πελατειακό σύστημα εξουσίας. Ένα σύστημα αμφίδρομης εξάρτησης πολιτών αλλά και πολιτικών λειτουργών. Υπήρξε και παραμένει να είναι ένα ιδιαίτερα καταστροφικό της δημόσιας ζωής σύστημα. Εξαιτίας αυτού κυριάρχησε η αναξιοκρατία στο σύνολο του δημόσιου βίου της χώρας.
Η μεθόδευση αυτή των πολιτικών λειτουργών της χώρας εξυπηρέτησης του πελατειακού συστήματος, υπερμεγέθυνε το δημόσιο-υπαλληλικό προσωπικό αυτής, με παράλογη διεύρυνση του κράτους. Ανάλογες υπήρξαν επί σειρά ετών οι δυσμενείς επιπτώσεις στα δημοσιονομικά, μετατρέποντας σταθερά ελλειμματικούς προϋπολογισμούς. Τελική συνέπεια η απώλεια σημαντικού μέρους της κυριαρχίας της ελληνικής πολιτείας.
Η συνοπτική περιγραφική ανάλυση των κακέκτυπα δημιουργηθέντων και καθιερωθέντων περίπου ως θεσμικών εργαλείων στη δημόσια ζωή της χώρας αναδεικνύει την αναγκαιότητα σύστασης ενός πολιτειακού οργάνου με ευρύτερες δυνατότητες προκειμένου να επιτυγχάνεται η παρεμπόδιση έξω ορθολογιστικών πολιτικών. Άκαιρες πολιτικές οι οποίες επί τριάντα χρόνια οδήγησαν τη χώρα στις εφιαλτικές στιγμές που ζούμε σήμερα.
Ένα τέτοιο πολιτειακό όργανο μπορεί να είναι η επαναλειτουργία της Γερουσίας ως θεσμικά ανώτατο και κυρίαρχο, της πολιτείας εργαλείο, το οποίο θα ελέγχει πιστοποιεί και εγκρίνει, με τις εξειδικευμένες επιτροπές του το σύνολο της δημόσιας ζωής.
Η εκτελεστική εξουσία, Κυβέρνηση, θα είναι υποχρεωμένη να παρακολουθεί και εκτελεί τις αποφάσεις της Γερουσίας. Ειδικός κανονισμός θα πρέπει να προβλέπει τις όποιες ενστάσεις ήθελαν υποβληθεί.
Η σύνθεση Βουλής και Γερουσίας σε κοινή συνεδρία θα μπορούσε να ασκήσει κριτική στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με οποιεσδήποτε προεκτάσεις παρουσιάζονταν εφόσον θα βρίσκεται εκτός των συνταγματικών του καθηκόντων.
Ασφαλώς η Βουλή ως ιερό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, έχει τη υψηλή αρμοδιότητα θέσπισης νόμων και διατάξεων. Στην περίπτωση νομοθετικών προεδρικών διαταγμάτων θα πρέπει να γίνονται αποδεκτά με έγκριση και αποδοχή από την πλειοψηφία της Γερουσίας.
Ο ρόλος της Γερουσίας θα πρέπει σαφώς συνταγματικά να προσδιορίζεται ώστε να παρακολουθεί και να ελέγχει την εκτέλεση και πίστη εφαρμογή νόμων και διατάξεων.
Έτσι η Γερουσία θα είναι το ανώτατο ελεγκτικό όργανο των θεσμών και της αξιοκρατικής αξιολόγησης των λειτουργών της πολιτείας.
Προκειμένου να λειτουργεί εύρυθμα το ανώτατο εποπτικό πολιτειακό όργανο του κράτους προτείνουμε όπως η σύνθεση και η οργάνωση αυτού ακολουθήσει ορισμένες βασικές δομές τις οποίες θα συντάξει ο συνταγματικός νομοθέτης . Προτείνουμε όπως ο αριθμός των Γερουσιαστών θα πρέπει να είναι 58 μέλη, ως όριο δε εκλογής των γερουσιαστών θα πρέπει τουλάχιστον να είναι το 50ο έτος. Η επανεκλογή των Γερουσιαστών εκτιμούμε ότι είναι χρήσιμο να έχουν δυο ακόμη δυνατότητες. Η εκλογικές περιφέρειες είναι χρήσιμο να είναι μονοεδρικές ώστε οι πολίτες να γνωρίζουν καλά τους επιλεγόμενους. Πλήθος δε κανονιστικών διατάξεων θα πρέπει να προσδιοριστούν συνταγματικά με αυστηρές προϋποθέσεις λειτουργίας της Γερουσίας.
Οι εκλεγόμενοι εκπρόσωποι στη Γερουσία και τη Βουλή, ενέχουν ιδιαίτερες ευθύνες έναντι των κανονιστικών διατάξεων της πολιτείας. Θα πρέπει να δικάζονται άμεσα από τα εφετεία της χώρας, εφόσον προκύπτουν από την δικαστική διερεύνηση, άμεσα ποινικές ευθύνες για οποιονδήποτε εξ αυτών.
Η προτεινόμενη επανίδρυση της Γερουσίας είναι τελείως απαραίτητο να λειτουργεί στην Προεδρευόμενη αλλά και πολύ περισσότερο στην Προεδρική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Στο νομοθετικό Κοινοβουλευτικό σώμα εκτιμούμαι ότι κάτω από αυτές τις συνταγματικές τροποποιήσεις οι 180 βουλευτές του νομοθετικού σώματος είναι υπέρ αρκετοί για το μέγεθος της Ελλάδας.
Ασφαλώς οι προτεινόμενες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητο να συνοδευτούν με μέτρα και προϋποθέσεις επιτέλους βελτίωσης της πολιτικής κουλτούρας. Εκτιμούμε ότι έτσι θα επιτευχθεί η τελείως αναγκαία ανανέωση και βελτίωση του πολικού προσωπικού της χώρας.
Η Αθηναϊκή πολιτεία δίδαξε πριν από 2500 χρόνια τρόπους αξιοπρεπούς δημοκρατικής λειτουργίας στους Αθηναίους πολίτες. Συνέθεσε και λειτούργησε την Βουλή καθώς και την Ηλιαία με τα αντίστοιχα Ηλιαία δικαστήρια. Κυρίως όμως με την άρτια σύνθεση και λειτουργία της εκκλησίας του Δήμου. Διδασκόμενοι από την Εκκλησία του Δήμου της Αθηναϊκής πολιτείας, μπορούν να λειτουργήσουν οι ανάλογες επιτροπές καθώς και η ολομέλεια της Γερουσίας.
Έχουμε οι Έλληνες να διδαχτούμε από την ίδια μας την ιστορία την γνώση που απλόχερα προσφέραμε ανά τους αιώνες στην παγκόσμια κοινότητα.
Είναι απολύτως αναγκαίο να εκμεταλλευτούμε αυτές τις γνώσεις που είναι φυλαγμένες στο DNA μας.
« οι καιροί ου μενετοί»
