Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν στο Γενικό Νοσοκομείο Ξάνθης.
Προανάκριση για τα αίτια και τις συνθήκες του ατυχήματος διενεργεί το Τμήμα Τροχαίας Ξάνθης.
Σάββατο 16 Απριλίου 2016
Η Αστυνομία για το χθεσινό θανατηφόρο τροχαίο στο Πόρτο Λάγος
Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν στο Γενικό Νοσοκομείο Ξάνθης.
Προανάκριση για τα αίτια και τις συνθήκες του ατυχήματος διενεργεί το Τμήμα Τροχαίας Ξάνθης.
Να τεθεί το θέμα με το Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής προς συζήτηση στο ΔΣ Αβδήρων, ζητά ο Β. Τσολακίδης
Να τεθεί προς συζήτηση στο επόμενο δημοτικό Συμβούλιο του Δ. Αβδήρων, το θέμα με την λειτουργία του Πάρκου Κυκλοφοριακής Αγωγής, ζητά ο Επικεφαλής της παράταξης «Κοινή Πορεία» Βασίλης Τσολακίδης.
Πιο συγκεκριμένα η ανακοίνωση προς τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, την οποία κοινοποίησε και στα τοπικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αναφέρει:
Τραμπουκισμοί και ξυλοδαρμός στην Πανεπιστημιούπολη Ξάνθης
Μόνο ως απαράδεκτα και απάνθρωπα μπορεί να χαρακτηρίσει κάποιος τα γεγονότα που σημειώθηκαν την περασμένη Τετάρτη στην Πανεπιστημιούπολη της Ξάνθης στα Κιμμέρια.
Γεγονότα που αφορούν σε τραμπουκισμούς αλλά και σε…ξυλοδαρμό δυο φοιτητών, τα οποία έγιναν γνωστά χθες το απόγευμα.
Πιο συγκεκριμένα και σύμφωνα με τα όσα μας μετέφεραν φοιτητές που βρισκόταν στο σημείο, η όλη ιστορία είχε ξεκινήσει πριν αρκετό καιρό με ένα ενδοπανεπιστημιακό ζήτημα και με μια διαφωνία ενός καθηγητή, που είχε αυθαιρετήσει για κάποιο θέμα (σ.σ. στην προκειμένη περίπτωση ο καθηγητής δεν έχει ουδεμία σχέση με το περιστατικό) με…ακροαριστερούς φοιτητές.
Ζήτημα στο οποίο ο φοιτητής που ξυλοκοπήθηκε, έλαβε «θέση» υπέρ του καθηγητή και έτσι «στοχοποιήθηκε».
Οι λεκτική βία λοιπόν από ακροαριστερούς φοιτητές τριών παρατάξεων είχε ξεκινήσει στον εν λόγω φοιτητή από τότε.
Μάλιστα, σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν, επειδή οι απόψεις του συγκεκριμένου φοιτητή που ξυλοκοπήθηκε, είναι δεξιές, οι τραμπουκισμοί και όλες οι απαράδεκτες πράξεις έγιναν με το «πάτημα» ότι πρόκειται για…ακροδεξιό.
Παράλληλα καθόλο αυτό το διάστημα, ουδέτεροι φοιτητές, «απαξίωναν» την αγωνιστικότητα των τριών αυτών παρατάξεων για το θέμα που είχε δημιουργηθεί πριν λίγους μήνες με τον καθηγητή, ενώ το «κερασάκι στην τούρτα» μπήκε, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα φοιτητών που μας μετέφεραν το γεγονός, όταν ουδέτεροι φοιτητές σχεδίασαν ναζιστικά σύμβολα στις αφίσες των ακροαριστερών παρατάξεων.
Έτσι την περασμένη Τρίτη, ο φοιτητής, που είχε υποστηρίξει τον καθηγητή, βγήκε για διάλειμμα και δέχθηκε λεκτική επίθεση από μέλη μιας εκ των τριών ακροαριστερών παρατάξεων, αφού ήταν αυτός που «στοχοποιήθηκε» για τα ναζιστικά σύμβολα που σχεδιάστηκαν επάνω στις αφίσες.
Ο ίδιος λοιπόν, αν και δεν είχε καμία σχέση, έκανε το «λάθος» και είπε ότι γνωρίζει τα άτομα που το έκαναν και εκεί ξεκίνησε η λεκτική βία, ενώ όταν «άναψαν τα αίματα» μερίδα φοιτητών «διέκοψε» τη φασαρία προκειμένου να τον προστατεύσει.
Την επομένη όμως στην Πανεπιστημιούπολη τον Κιμμερίων, υπήρχε κινητικότητα, ενώ εκτός από τους φοιτητές των αρκοαριστερών παρατάξεων, υπήρχαν και…εξωπανεπιστημιακοί.
Όταν λοιπόν βγήκε για διάλειμμα ο άτυχος νέος, ένας φοιτητής μιας εκ των τριών προαναφερόμενων παρατάξεων, ξεκίνησε να τον κυνηγάει και να του φωνάζει «ότι δεν έχει θέση στο πανεπιστήμιο και ότι δεν θα ξαναπατήσει» και τον έσπρωξε.
Ο φοιτητής κατάλαβε ότι κινδυνεύει και άρχισε να τρέχει και μετά…«επενέβησαν» οι εξωπανεπιστημιακοί, που τον κυνήγησαν, τον έπιασαν και τον χτύπησαν.
Ο φοιτητής εμφανώς τρομοκρατημένος, προσπάθησε να ξεφύγει, μπαίνοντας στο κυλικείο, αλλά δυστυχώς ο ξυλοδαρμός συνεχίστηκε, καθώς κανένας από τους φοιτητές που παρακολουθούσαν φοβισμένοι τα όσα συνέβαιναν, δεν επενέβη, αφού κινδύνευε και η δική τους σωματική ακεραιότητα.
Μόνο ένας βρήκε το κουράγιο να επέμβει και να βοηθήσει τον άτυχο συμφοιτητή του, αλλά δυστυχώς, για κακή του τύχη, φορούσε μια μπλούζα των προσκόπων και οι…ακροαριστεροί και εξωπανεπιστημιακοί βλέποντας το εθνόσημο του προσκοπισμού, τον χαρακτήρισαν ως «χρυσαυγίτη» και εν τέλει τον χτύπησαν στον τοίχο, «ανοίγοντάς» του το κεφάλι.
Φυσικά στο όλο γεγονός, λόγω της ύπαρξης ασύλου, δεν επενέβη η αστυνομία, καθώς έπρεπε να γίνει άρση αυτού με εντολή του Πρύτανη.
Ωστόσο όταν, οι ψυχραιμότεροι φοιτητές εξήγησαν στους «δράστες» οτι η μπλούζα του προσκοπισμού δεν έχει καμία σχέση με την ακροδεξιά και σταμάτησε η φασαρία, τον φοιτητή αυτόν παρέλαβε το ΕΚΑΒ, ενώ ο άλλος φυγαδεύτηκε στα γραφεία των καθηγητών, όπου και ανακοίνωσε ότι φοβάται για τη ζωή του και ότι θέλει να φύγει από το πανεπιστήμιο.
Το παραπάνω γεγονός, το καταγγέλλει σύσσωμη οι φοιτητική κοινότητα, αφού σύμφωνα με τα όσα μας ανέφεραν φοιτητές που βρέθηκαν στο σημείο, ειδικά οι πρωτοετείς είναι ιδιαίτερα τρομοκρατημένοι αφού είδαν σκηνές που μόνο σε πανεπιστήμιο δεν αρμόζουν.
Η πολυβραβευμένη συγγραφέας Αγγελική Δαρλάση, μιλά στην ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Μια ξεχωριστή και ταλαντούχα συγγραφέα υποδέχθηκε την περασμένη Πέμπτη η πόλη της Ξάνθης και το βιβλιοπωλείο Πυργελή, την οποία αγαπούν μικροί και…μεγάλοι αναγνώστες και η οποία δεν μένει μόνο στη συγγραφή βιβλίων αλλά και θεατρικών έργων.
Ο λόγος για την Αγγελική Δαρλάση, η οποία, μισή…Ξανθιώτισσα όπως μας αποκάλυψε, βρέθηκε την Πέμπτη στη Ξάνθη, με αφορμή το βιβλίο της «όταν έφυγαν τ΄αγάλματα» και συμμετείχε σε ένα σεμινάριο για...εκπαιδευτικούς, που πραγματοποιήθηκε στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Ξάνθης ενώ χθες Παρασκευή, επισκέφθηκε σχολεία της περιοχής και συνομίλησε με τους μικρούς της φίλους, οι οποίοι το απόγευμα δεν έχασαν την ευκαιρία να προσέλθουν στο βιβλιοπωλείο Πυργελή όπου βρισκόταν και να αγοράσουν ένα βιβλίο, υπογεγραμμένο από την ίδια.
Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ συνάντησε την πολυβραβευμένη συγγραφέα, η οποία μίλησε για το βιβλίο της, για την δεύτερη αγάπη της, το θέατρο, για τις δυσκολίες του επαγγέλματος αυτού ενώ δεν παρέλειψε να στείλει και το δικό της ξεχωριστό μήνυμα.
«ΟΤΑΝ ΕΦΥΓΑΝ Τ΄ΑΓΑΛΜΑΤΑ…»
«Το σεμινάριο πήγε πάρα πολύ καλά και ήταν πολύ ενδιαφέροντα και για εμένα αυτά που άκουσα από τις δυο καταπληκτικές Αρχαιολόγους τη Δέσποινα Σκουλαρίκη και τη Μαρία Χρυσάφη και ο κόσμος ανταποκρίθηκε και το χάρηκει και φυσικά έγιναν και πολύ ενδοαφέρουσες ερωτήσεις στη συνέχεια γιατί τα κορίτσια είχαν ως θέμα το πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε την αρχαιολογία και το πώς μπορούν αυτά να γίνουν ανοιχτοί χώροι και χώροι που αγαπάμε, κάτι που από αυτή την άποψη προσπαθεί, αν και δεν είναι ο βασικός του στόχος, αλλά πετυχαίνει να κάνει και το βιβλίο μου, μέσω της λογοτεχνίας. Να καταφέρεις να αγαπήσεις εκ νέου ή αν δεν το έχεις γνωρίσει να θες να το γνωρίσεις, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο» αναφέρει η κ. Δαρλάση αναφορικά με το σεμινάριο για εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, επισημαίνοντας ότι «είναι ένα Μουσείο που αγαπώ πολύ. Αγαπώ πολύ τα εκθέματά του, το ίδιο το κτίριο κουβαλά τη δική του ιστορία και είναι μέσα από τους στόχους που πέτυχα τελικά μέσα από το βιβλίο, χωρίς βέβαια αυτός να είναι ο πρωταρχικός».
«Η ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ….ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ»
Πέρα όμως από τη συγγραφή βιβλίων, η κ. Δαρλάση, έχει μια ακόμη αγάπη. Το θέατρο. Μια αγάπη που την οδήγησε στο να γράφει και θεατρικά έργα.
Κάτι που όπως υπογραμμίζει «είναι διαφορετικό. Είναι άλλο πράγμα το θέατρο. Έχει μια άλλου είδους αμεσότητα, ο διάλογος είναι δύσκολο πράγμα, αλλά και πολύ ουσιαστικό. Είναι περιεκτικός και σύντομος ο λόγος και αυτό νομίζω ότι με έχει βοηθήσει και συνολικότερα. Ο λόγος στο θέατρο πρέπει να είναι πυκνός, συμπυκνωμένος και ουσιαστικός και αυτό είναι κάτι που κουβαλώ τελικά και στην πεζογραφία».
«Το αγαπώ πάρα πολύ το θέατρο και το να γράφω θέατρο» συνεχίζει η ίδια, σημειώνοντας ότι «δεν ξέρω αν είναι πιο δύσκολο σε σχέση με την πεζογραφία, αλλά σίγουρα έχει και αυτή η γραφή τη δυσκολία της».
«Η ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΣΤΗΝ…ΤΕΧΝΗ»
Κατά το παρελθόν η ίδια είχε δηλώσει ότι «γράφω επειδή δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Είναι ο τρόπος μου, όχι μόνο να εκφράζομαι, αλλά βασικά να επικοινωνώ με τους άλλους γύρω μου…για να είμαι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό μου και στους άλλους».
Σχολιάζοντας την παραπάνω δήλωσή της, η πολυβραβευμένη συγγραφέας, τόνισε ότι «θέλω να πιστεύω ότι είναι άλλης ουσίας η αλήθεια που λες μέσω της τέχνης. Έχει άλλη ποιότητα. Δεν είναι θέμα ανώτερης ή κατώτερης, είναι διαφορετικής…σύστασης η ποιότητα αυτή. Οπότε αυτός εμένα είναι ο τρόπος μου. Είμαι έτσι και αλλιώς ειλικρινής άνθρωπος και προσπαθώ να είμαι και στις διαπροσωπικές μου σχέσεις ούτως ή άλλως, αλλά αυτός είναι και ο τρόπος μου να είμαι ακόμη πιο ειλικρινής, να εμβαθύνω διαφορετικά και είναι ο τρόπος που τελικά με ικανοποιεί και με γεμίζει. Σίγουρα όμως είναι άλλη η ποιότητα της ειλικρίνειας που φέρεις μέσω της τέχνης και θες να πιστεύεις ότι ίσως επηρεάζει και διαφορετικά τους ανθρώπους. Ίσως, δεν το ξέρεις αυτό, αλλά μπορεί και να συμβαίνει».
«ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ. ΕΤΣΙ ΟΜΩΣ…ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ»
Αναφορικά τώρα με τις…δυσκολίες των καλλιτεχνών η κ Δαρλάση, δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει ότι «ποτέ δεν ήταν εύκολοι οι καιροί για τους καλλιτέχνες και τους συγγραφείς, δυστυχώς. Και αυτό γιατί ειδικά στο θέμα της συγγραφής, ενώ δεν είμαστε λαός που…διαβάζουμε πολύ, ενώ θα έπρεπε, έχουμε μια παράδοση στην ποίηση, την διηγηματογραφία, έχουμε βγάλει εξέχοντες ποιητές και συγγραφείς και μυθιστοριογράφους, οπότε είχαμε την παράδοση για να διαβάσουμε αλλά δεν έχουμε την νοοτροπία και την παιδεία και προσπαθούμε και εμείς που υπηρετούμε το βιβλίο για παιδιά και νέους, να φτιάξουμε…καινούργιους αναγνώστες γιατί αυτοί είναι οι αυριανοί ενήλικοι αναγνώστες μας. Οπότε είναι ωραίο πράγμα να «συνηθίζεις» τα παιδιά στην καλή λογοτεχνία, αλλά είναι δύσκολοι οι καιροί.
Όταν θέλεις να ασχοληθείς με την τέχνη, ουσιαστικά δεν θα το κάνεις επειδή υπάρχουν χρήματα. Θα το κάνεις συνειδητά και επαγγελματικά αλλά ξέρεις ότι ακόμη και αν είσαι επαγγελματίας στο χώρο του θεάτρου ή στο χώρο της συγγραφής θα περάσεις δύσκολα. Παρόλα αυτά επιμένεις γιατί δεν ξέρεις τι άλλο να κάνεις και δεν μπορείς και αλλιώς να υπάρξεις. Όσοι υπάρχουμε μέσω της τέχνης, αυτός είναι ο τρόπος της ύπαρξής μας».
«ΝΑ «ΦΥΛΑΞΟΥΜΕ» ΤΙΣ …ΜΙΚΡΕΣ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ…»
Κλείνοντας η συγγραφέας, θέλησε να στείλει το δικό της ξεχωριστό μήνυμα από τη Ξάνθη.
Μήνυμα το οποίο δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από αυτό που «περνά» και το βιβλίο της «όταν έφυγαν τ΄αγάλματα».
«Νομίζω ότι το μήνυμα είναι αυτό που «περνά» και το βιβλίο μου. Ότι είναι πολύ ωραίο να ξέρεις τις ρίζες σου, να ξέρεις τον πολιτισμό σου, να αναγνωρίζεις την ομορφιά ακόμη και στα απλά πράγματα, τα οποία είναι και πολύ σημαντικά.
Κάνοντας για παράδειγμα στην πόλη της Ξάνθης μια βόλτα, είδα τα παλιά σπίτια και «είδα» και το μεράκι που υπήρχε κάποτε ακόμη και στο να φτιάξεις ένα σπίτι, να είναι όμορφο το κτίριο, λειτουργικό και θα επιμείνω βέβαια και πάλι στο ότι είναι σημαντικό να γνωρίζεις τις ρίζες σου. Έχω καταγωγή μισή από τη Ξάνθη, οπότε ξαναέρχομαι και λίγο στα…παιδικά μου χρόνια.
Το ίδιο λίγο πολύ αναφέρει και το βιβλίο «όταν έφυγαν τ΄αγάλματα», δηλαδή το πόσο σημαντική είναι η διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, οι μικρές πατρίδες που κρύβουμε, που είναι μέσα και τα παιδικά μας χρόνια και τα «αγάλματα» αντιπροσωπεύουν για μένα αυτό. Δηλαδή τη σχέση που έχουμε με κάτι ανώτερο, με κάτι ομορφότερο, με κάτι ουσιαστικότερο, με κάτι αθωότερο, που είναι τα παιδικά μας χρόνια και τα παιδιά και ταυτόχρονα όμως πλήρους νοήματος, γιατί τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα».
«Το σεμινάριο πήγε πάρα πολύ καλά και ήταν πολύ ενδιαφέροντα και για εμένα αυτά που άκουσα από τις δυο καταπληκτικές Αρχαιολόγους τη Δέσποινα Σκουλαρίκη και τη Μαρία Χρυσάφη και ο κόσμος ανταποκρίθηκε και το χάρηκει και φυσικά έγιναν και πολύ ενδοαφέρουσες ερωτήσεις στη συνέχεια γιατί τα κορίτσια είχαν ως θέμα το πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε την αρχαιολογία και το πώς μπορούν αυτά να γίνουν ανοιχτοί χώροι και χώροι που αγαπάμε, κάτι που από αυτή την άποψη προσπαθεί, αν και δεν είναι ο βασικός του στόχος, αλλά πετυχαίνει να κάνει και το βιβλίο μου, μέσω της λογοτεχνίας. Να καταφέρεις να αγαπήσεις εκ νέου ή αν δεν το έχεις γνωρίσει να θες να το γνωρίσεις, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο» αναφέρει η κ. Δαρλάση αναφορικά με το σεμινάριο για εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, επισημαίνοντας ότι «είναι ένα Μουσείο που αγαπώ πολύ. Αγαπώ πολύ τα εκθέματά του, το ίδιο το κτίριο κουβαλά τη δική του ιστορία και είναι μέσα από τους στόχους που πέτυχα τελικά μέσα από το βιβλίο, χωρίς βέβαια αυτός να είναι ο πρωταρχικός».
«Η ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ….ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ»
Πέρα όμως από τη συγγραφή βιβλίων, η κ. Δαρλάση, έχει μια ακόμη αγάπη. Το θέατρο. Μια αγάπη που την οδήγησε στο να γράφει και θεατρικά έργα.
Κάτι που όπως υπογραμμίζει «είναι διαφορετικό. Είναι άλλο πράγμα το θέατρο. Έχει μια άλλου είδους αμεσότητα, ο διάλογος είναι δύσκολο πράγμα, αλλά και πολύ ουσιαστικό. Είναι περιεκτικός και σύντομος ο λόγος και αυτό νομίζω ότι με έχει βοηθήσει και συνολικότερα. Ο λόγος στο θέατρο πρέπει να είναι πυκνός, συμπυκνωμένος και ουσιαστικός και αυτό είναι κάτι που κουβαλώ τελικά και στην πεζογραφία».
«Το αγαπώ πάρα πολύ το θέατρο και το να γράφω θέατρο» συνεχίζει η ίδια, σημειώνοντας ότι «δεν ξέρω αν είναι πιο δύσκολο σε σχέση με την πεζογραφία, αλλά σίγουρα έχει και αυτή η γραφή τη δυσκολία της».
«Η ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΣΤΗΝ…ΤΕΧΝΗ»
Κατά το παρελθόν η ίδια είχε δηλώσει ότι «γράφω επειδή δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Είναι ο τρόπος μου, όχι μόνο να εκφράζομαι, αλλά βασικά να επικοινωνώ με τους άλλους γύρω μου…για να είμαι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό μου και στους άλλους».
Σχολιάζοντας την παραπάνω δήλωσή της, η πολυβραβευμένη συγγραφέας, τόνισε ότι «θέλω να πιστεύω ότι είναι άλλης ουσίας η αλήθεια που λες μέσω της τέχνης. Έχει άλλη ποιότητα. Δεν είναι θέμα ανώτερης ή κατώτερης, είναι διαφορετικής…σύστασης η ποιότητα αυτή. Οπότε αυτός εμένα είναι ο τρόπος μου. Είμαι έτσι και αλλιώς ειλικρινής άνθρωπος και προσπαθώ να είμαι και στις διαπροσωπικές μου σχέσεις ούτως ή άλλως, αλλά αυτός είναι και ο τρόπος μου να είμαι ακόμη πιο ειλικρινής, να εμβαθύνω διαφορετικά και είναι ο τρόπος που τελικά με ικανοποιεί και με γεμίζει. Σίγουρα όμως είναι άλλη η ποιότητα της ειλικρίνειας που φέρεις μέσω της τέχνης και θες να πιστεύεις ότι ίσως επηρεάζει και διαφορετικά τους ανθρώπους. Ίσως, δεν το ξέρεις αυτό, αλλά μπορεί και να συμβαίνει».
«ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ. ΕΤΣΙ ΟΜΩΣ…ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ»
Αναφορικά τώρα με τις…δυσκολίες των καλλιτεχνών η κ Δαρλάση, δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει ότι «ποτέ δεν ήταν εύκολοι οι καιροί για τους καλλιτέχνες και τους συγγραφείς, δυστυχώς. Και αυτό γιατί ειδικά στο θέμα της συγγραφής, ενώ δεν είμαστε λαός που…διαβάζουμε πολύ, ενώ θα έπρεπε, έχουμε μια παράδοση στην ποίηση, την διηγηματογραφία, έχουμε βγάλει εξέχοντες ποιητές και συγγραφείς και μυθιστοριογράφους, οπότε είχαμε την παράδοση για να διαβάσουμε αλλά δεν έχουμε την νοοτροπία και την παιδεία και προσπαθούμε και εμείς που υπηρετούμε το βιβλίο για παιδιά και νέους, να φτιάξουμε…καινούργιους αναγνώστες γιατί αυτοί είναι οι αυριανοί ενήλικοι αναγνώστες μας. Οπότε είναι ωραίο πράγμα να «συνηθίζεις» τα παιδιά στην καλή λογοτεχνία, αλλά είναι δύσκολοι οι καιροί.
Όταν θέλεις να ασχοληθείς με την τέχνη, ουσιαστικά δεν θα το κάνεις επειδή υπάρχουν χρήματα. Θα το κάνεις συνειδητά και επαγγελματικά αλλά ξέρεις ότι ακόμη και αν είσαι επαγγελματίας στο χώρο του θεάτρου ή στο χώρο της συγγραφής θα περάσεις δύσκολα. Παρόλα αυτά επιμένεις γιατί δεν ξέρεις τι άλλο να κάνεις και δεν μπορείς και αλλιώς να υπάρξεις. Όσοι υπάρχουμε μέσω της τέχνης, αυτός είναι ο τρόπος της ύπαρξής μας».
«ΝΑ «ΦΥΛΑΞΟΥΜΕ» ΤΙΣ …ΜΙΚΡΕΣ ΜΑΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ…»
Κλείνοντας η συγγραφέας, θέλησε να στείλει το δικό της ξεχωριστό μήνυμα από τη Ξάνθη.
Μήνυμα το οποίο δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από αυτό που «περνά» και το βιβλίο της «όταν έφυγαν τ΄αγάλματα».
«Νομίζω ότι το μήνυμα είναι αυτό που «περνά» και το βιβλίο μου. Ότι είναι πολύ ωραίο να ξέρεις τις ρίζες σου, να ξέρεις τον πολιτισμό σου, να αναγνωρίζεις την ομορφιά ακόμη και στα απλά πράγματα, τα οποία είναι και πολύ σημαντικά.
Κάνοντας για παράδειγμα στην πόλη της Ξάνθης μια βόλτα, είδα τα παλιά σπίτια και «είδα» και το μεράκι που υπήρχε κάποτε ακόμη και στο να φτιάξεις ένα σπίτι, να είναι όμορφο το κτίριο, λειτουργικό και θα επιμείνω βέβαια και πάλι στο ότι είναι σημαντικό να γνωρίζεις τις ρίζες σου. Έχω καταγωγή μισή από τη Ξάνθη, οπότε ξαναέρχομαι και λίγο στα…παιδικά μου χρόνια.
Το ίδιο λίγο πολύ αναφέρει και το βιβλίο «όταν έφυγαν τ΄αγάλματα», δηλαδή το πόσο σημαντική είναι η διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, οι μικρές πατρίδες που κρύβουμε, που είναι μέσα και τα παιδικά μας χρόνια και τα «αγάλματα» αντιπροσωπεύουν για μένα αυτό. Δηλαδή τη σχέση που έχουμε με κάτι ανώτερο, με κάτι ομορφότερο, με κάτι ουσιαστικότερο, με κάτι αθωότερο, που είναι τα παιδικά μας χρόνια και τα παιδιά και ταυτόχρονα όμως πλήρους νοήματος, γιατί τα παιδιά καταλαβαίνουν τα πάντα».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)