Άλλο ένα τρανό παράδειγμα αυτού του ελληνικού "ταπεραμέντου" είναι και ο πρώην Αντιπρόεδρος της Βουλής επι ΠΑΣΟΚ και νυν Υφυπουργός Υποδομών στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, Παναγιώτης Σγουρίδης.
Ο κ. Σγουρίδης λοιπόν, ήταν ο μεγαλύτερος πολέμιος του μνημονίου και του ΠΑΣΟΚ, στο οποίο οφείλει την αναγνώρισή του και το πολιτικό αλλά και οικονομικό του μέλλον, όταν τέθηκε εκτός λίστας και στη θέση του μπήκε ο Σωκράτης Ξυνίδης!
Τότε λοιπόν έλεγε τα χίλια όσα για το ΠΑΣΟΚ και το μνημόνιο. Η δε εισχώρησή του στους ΑΝΕΛ, κρίθηκε απο αυτή του την στάση που κρίθηκε ως "πατριωτική".
Σήμερα, που έγινε Υφυπουργός της χειρότερης μνημονιακής κυβέρνησης που πέρασε ποτέ απο την Ελλάδα, ως κατοχικός πλέον υπουργός, μνημονεύει το μνημόνιο ως "μοναδική λύση" και μάλιστα εφαρμόζει τα μέτρα των κατοχικών δυνάμεων της τροϊκα και των δανειστών, αυξάνοντας τα εισιτήρια στα δημόσια μέσα μεταφοράς!
ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΠΡΙΝ... ΓΙΝΕΙ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ!
Διαβάστε λοιπόν τι έλεγε το 2011 - το αναδημοσιεύουμε απο την εφημερίδα "ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ":
«ΔΕΝ έπρεπε να μπούμε στο Μνημόνιο»!!!!
-Το «γάντι» στον Πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και στον
Ξανθιώτη Υπουργό Ανάπτυξης Σωκράτη Ξυνίδη που διατυπώνει εντελώς διαφορετικές
απόψεις και «ωραιοποιεί» συνεχώς την κατάσταση, πέταξε για 2η φορά ο πρώην
αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΣΓΟΥΡΙΔΗΣ με αποκαλυπτική «συνέντευξή» του στην εφημερίδα «Παρατηρητής»
Κομοτηνής που όπως είναι γνωστό, πρόσκειται επίσης στο ΠΑΣΟΚ…
Κατά τον κύριο Σγουρίδη, «Μπορούσαμε να βρούμε χρήματα από διάφορες αγορές που ήδη μας πρόσφεραν, θα μπορούσαμε να είχαμε προσφύγει και σε ανατολικές αγορές όπως αυτές του Πεκίνου ή της Σαγκάης, ενώ υπήρχαν και χρήματα που προσφέρονταν από καναδικά funds», ενώ ο ίδιος υπενθυμίζει ότι «και το 1985, σε μια από τις δύο μεγάλες μεταπολιτευτικές κρίσεις η χώρα ξέμεινε από συνάλλαγμα κι έφτασε στα όρια στάσης των εξωτερικών πληρωμών. Ήταν τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν δίστασε να αναιρέσει τον ίδιο τον εαυτό του….»!
Στην συνέντευξή του στον «Παρατηρητή» (που σίγουρα θα πολυσυζητηθεί…»., μεταξύ των άλλων ο Παναγιώτης Σγουρίδης τονίζει τα παρακάτω, «αδειάζοντας» στην ουσία όλη τη Κυβέρνηση αλλά και τη σημερινή σκληρή οικονομική πολιτική της, λέγοντας επί λέξει τα παρακάτω: «Μιλάμε για την Ελλάδα που έχει υπογράψει το μνημόνιο και βρίσκεται υπό την εποπτεία της τρόικας. Από τη στιγμή που υπάρχει αυτή η δεδομένη πια κατάσταση, συζητάμε επ’ αυτής. Εγώ πιστεύω ότι δεν θα έπρεπε να προχωρήσουμε στο μνημόνιο. Μπορούσαμε να βρούμε χρήματα από διάφορες αγορές που ήδη μας πρόσφεραν, θα μπορούσαμε να είχαμε προσφύγει και σε ανατολικές αγορές όπως αυτές του Πεκίνου ή της Σαγκάης, ενώ υπήρχαν και χρήματα που προσφέρονταν από καναδικά funds. Θα μπορούσαμε λοιπόν με κάποιον άλλο τρόπο να διαχειριστούμε την κρίση κι όχι να μπούμε εντός της».
Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι το 1985, σε μια από τις δύο μεγάλες μεταπολιτευτικές κρίσεις –που ωστόσο ωχριούν μπροστά στη σημερινή- η χώρα ξέμεινε από συνάλλαγμα κι έφτασε στα όρια στάσης των εξωτερικών πληρωμών. Ήταν τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν δίστασε να αναιρέσει τον ίδιο τον εαυτό του και να αποδεχτεί την απόλυτη στροφή της οικονομικής πολιτικής. Αρνούμενος τις περιβόητες προεκλογικές «καλύτερες μέρες», κατέθεσε το -έμπνευσης Κώστα Σημίτη- μότο «καταναλώνουμε περισσότερα απ΄ όσα παράγουμε», ανέλαβε όλο το πολιτικό κόστος και δημιούργησε προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση. Το σκηνικό επαναλήφθηκε το 1993, τότε που στη συναλλαγματική κρίση προστέθηκε και η δημοσιονομική. Τότε ακούστηκε το δεύτερο μότο Σημίτη «το χρέος ή θα το αφανίσουμε ή θα αφανίσει τη χώρα», με τον Παναγιώτη Σγουρίδη να επικαλείται εκείνη ακριβώς την εποχή, λέγοντας: «Όπως γνωρίζουμε όλοι, το 1993 βρέθηκε η χώρα σε μια κατάσταση κρίσης με έλλειμμα 15%, υψηλό χρέος και επιτόκια πάνω από 25% που εκτινασσόταν ακόμη περισσότερο από το χρέος υπερημερίας. Όμως ανασκουμπωθήκαμε όλοι μας, με τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Σημίτη, τον Γιώργο Γεννηματά και μπορέσαμε να οδηγήσουμε τη χώρα στην ΟΝΕ και στο ευρώ, στα μεγάλα έργα και στους ολυμπιακούς αγώνες και παράλληλα κατορθώσαμε να αξιοποιήσουμε αυτά τα έργα με τα κοινοτικά πακέτα στήριξης. Κάποιες διαρθρωτικές αλλαγές που έπρεπε να γίνουν στη δημόσια διοίκηση ήταν μέσα στο πρόγραμμα, αλλά δεν ανοίγουμε όλα τα μέτωπα μαζί, γιατί όταν το κάνεις αυτό είναι πολύ λογικό να μην μπορείς να τα κλείσεις. Άρα ανοίγεις κάποια συγκεκριμένα μέτωπα και σε επόμενα βήματα ανοίγεις και άλλα».
Προσεγγίζοντας στο σήμερα, ο κ. Σγουρίδης περνάει «καυστικά» και από την πενταετία διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας:, τονίζοντας τα παρακάτω «Δυστυχώς όμως» λέει χαρακτηριστικά, «ο λαός έδωσε τη διακυβέρνηση στη Ν.Δ. του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος ενώ υποσχέθηκε την επανίδρυση του κράτους, με την απογραφή οδηγηθήκαμε στην αλλαγή του συστήματος μόνο και μόνο για να χρεώσουμε τη χώρα!... Ούτε η επόμενη κυβέρνηση Καραμανλή προχώρησε στην επανίδρυση του κράτους, δεν έκανε βαθιές τομές και διαρθρωτικές αλλαγές. Και η σημερινή κυβέρνηση, αντί να ξεκινήσει απ’ αυτό το έλλειμμα που υπήρχε ανάμεσα στο 2004 και στο 2009, προχώρησε στην καταγραφή και οδηγηθήκαμε εκεί που οδηγηθήκαμε...».
Κατά τον κύριο Σγουρίδη, «Μπορούσαμε να βρούμε χρήματα από διάφορες αγορές που ήδη μας πρόσφεραν, θα μπορούσαμε να είχαμε προσφύγει και σε ανατολικές αγορές όπως αυτές του Πεκίνου ή της Σαγκάης, ενώ υπήρχαν και χρήματα που προσφέρονταν από καναδικά funds», ενώ ο ίδιος υπενθυμίζει ότι «και το 1985, σε μια από τις δύο μεγάλες μεταπολιτευτικές κρίσεις η χώρα ξέμεινε από συνάλλαγμα κι έφτασε στα όρια στάσης των εξωτερικών πληρωμών. Ήταν τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν δίστασε να αναιρέσει τον ίδιο τον εαυτό του….»!
Στην συνέντευξή του στον «Παρατηρητή» (που σίγουρα θα πολυσυζητηθεί…»., μεταξύ των άλλων ο Παναγιώτης Σγουρίδης τονίζει τα παρακάτω, «αδειάζοντας» στην ουσία όλη τη Κυβέρνηση αλλά και τη σημερινή σκληρή οικονομική πολιτική της, λέγοντας επί λέξει τα παρακάτω: «Μιλάμε για την Ελλάδα που έχει υπογράψει το μνημόνιο και βρίσκεται υπό την εποπτεία της τρόικας. Από τη στιγμή που υπάρχει αυτή η δεδομένη πια κατάσταση, συζητάμε επ’ αυτής. Εγώ πιστεύω ότι δεν θα έπρεπε να προχωρήσουμε στο μνημόνιο. Μπορούσαμε να βρούμε χρήματα από διάφορες αγορές που ήδη μας πρόσφεραν, θα μπορούσαμε να είχαμε προσφύγει και σε ανατολικές αγορές όπως αυτές του Πεκίνου ή της Σαγκάης, ενώ υπήρχαν και χρήματα που προσφέρονταν από καναδικά funds. Θα μπορούσαμε λοιπόν με κάποιον άλλο τρόπο να διαχειριστούμε την κρίση κι όχι να μπούμε εντός της».
Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι το 1985, σε μια από τις δύο μεγάλες μεταπολιτευτικές κρίσεις –που ωστόσο ωχριούν μπροστά στη σημερινή- η χώρα ξέμεινε από συνάλλαγμα κι έφτασε στα όρια στάσης των εξωτερικών πληρωμών. Ήταν τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν δίστασε να αναιρέσει τον ίδιο τον εαυτό του και να αποδεχτεί την απόλυτη στροφή της οικονομικής πολιτικής. Αρνούμενος τις περιβόητες προεκλογικές «καλύτερες μέρες», κατέθεσε το -έμπνευσης Κώστα Σημίτη- μότο «καταναλώνουμε περισσότερα απ΄ όσα παράγουμε», ανέλαβε όλο το πολιτικό κόστος και δημιούργησε προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση. Το σκηνικό επαναλήφθηκε το 1993, τότε που στη συναλλαγματική κρίση προστέθηκε και η δημοσιονομική. Τότε ακούστηκε το δεύτερο μότο Σημίτη «το χρέος ή θα το αφανίσουμε ή θα αφανίσει τη χώρα», με τον Παναγιώτη Σγουρίδη να επικαλείται εκείνη ακριβώς την εποχή, λέγοντας: «Όπως γνωρίζουμε όλοι, το 1993 βρέθηκε η χώρα σε μια κατάσταση κρίσης με έλλειμμα 15%, υψηλό χρέος και επιτόκια πάνω από 25% που εκτινασσόταν ακόμη περισσότερο από το χρέος υπερημερίας. Όμως ανασκουμπωθήκαμε όλοι μας, με τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Σημίτη, τον Γιώργο Γεννηματά και μπορέσαμε να οδηγήσουμε τη χώρα στην ΟΝΕ και στο ευρώ, στα μεγάλα έργα και στους ολυμπιακούς αγώνες και παράλληλα κατορθώσαμε να αξιοποιήσουμε αυτά τα έργα με τα κοινοτικά πακέτα στήριξης. Κάποιες διαρθρωτικές αλλαγές που έπρεπε να γίνουν στη δημόσια διοίκηση ήταν μέσα στο πρόγραμμα, αλλά δεν ανοίγουμε όλα τα μέτωπα μαζί, γιατί όταν το κάνεις αυτό είναι πολύ λογικό να μην μπορείς να τα κλείσεις. Άρα ανοίγεις κάποια συγκεκριμένα μέτωπα και σε επόμενα βήματα ανοίγεις και άλλα».
Προσεγγίζοντας στο σήμερα, ο κ. Σγουρίδης περνάει «καυστικά» και από την πενταετία διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας:, τονίζοντας τα παρακάτω «Δυστυχώς όμως» λέει χαρακτηριστικά, «ο λαός έδωσε τη διακυβέρνηση στη Ν.Δ. του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος ενώ υποσχέθηκε την επανίδρυση του κράτους, με την απογραφή οδηγηθήκαμε στην αλλαγή του συστήματος μόνο και μόνο για να χρεώσουμε τη χώρα!... Ούτε η επόμενη κυβέρνηση Καραμανλή προχώρησε στην επανίδρυση του κράτους, δεν έκανε βαθιές τομές και διαρθρωτικές αλλαγές. Και η σημερινή κυβέρνηση, αντί να ξεκινήσει απ’ αυτό το έλλειμμα που υπήρχε ανάμεσα στο 2004 και στο 2009, προχώρησε στην καταγραφή και οδηγηθήκαμε εκεί που οδηγηθήκαμε...».
ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΣ ΤΟΥ ΟΤΑΝ ΕΓΙΝΕ ΥΠΟΥΡΓΟΣ!!!
Διαβάστε τώρα τι δηλώνει για την εφαρμογή του μνημονίου ο κ. Σγουρίδης, ένας εκ των κατοχικών υπουργών της νεας κατοχικής Ελλάδας του 2015 - το αναδημοσιεύουμε το XanthiNea:
«Θέλαμε η αύξηση στα εισιτήρια
να είναι στο 1,30 αλλά το... μισό δεν γινόταν να είναι 0,65 και το πήγαμε
1,40», δήλωσε ο υφυπουργός Υποδομών
Την αύξηση της τιμής του
εισιτηρίου κατά 10% για όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς από 1ης Ιανουαρίου 2016
επιβεβαίωσε και ο υφυπουργός Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων, Παναγιώτης
Σγουρίδης, τονίζοντας ταυτόχρονα την μεγάλη συμβολή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου.
Το αντίτιμο θα πάει στο 1,40 ευρώ
(από 1,20 που είναι σήμερα) καθώς αυξήθηκε ο ΦΠΑ από το 13% στο 23%.
Το μειωμένο εισιτήριο θα κοστίζει
70 λεπτά και όπως εξήγησε ο υφυπουργός, μιλώντας στο «mega» ο λόγος που το
εισιτήριο δεν πήγε στο 1,30, αλλά στο 1,40 είναι πρακτικός, καθώς το... μισό
δεν γινόταν να είναι 0,65.
«Η ηγεσία του υπουργείου Υποδομών
είναι σοβαροί όλοι. Εκείνο που θέλω να μείνει είναι ότι μέσα στα αρνητικά είναι
και ένα θετικό. Αυτό είναι το ηλεκτρονικό εισιτήριο που θα δώσει δικαιοσύνη,
καθώς τα ελλείμματα αυτών των οργανισμών τα πληρώνουν όλοι. Η αντιμετώπιση της
εισιτηριοδιαφυγή θα ωφελήσει όλους», τόνισε.
Ο υφυπουργός προανήγγειλε ότι θα
βγει ένας κώδικας δεοντολογίας για τους ελεγκτές.
Τέλος σημείωσε ότι «πράγματι το
1,40 είναι ακριβό όταν μετακίνησε από το Σύνταγμα στην Ομόνοια, όχι από το
Σύνταγμα στην Κηφισιά. Το ηλεκτρονικό εισιτήριο θα φέρει κοινωνική δικαιοσύνη».
