"Αρθρό"¨: Επαναθέσμιση της Ελληνικής Πολιτείας

Γράφει ο Κ.Γεροντής (Ιατρός - Συγγραφέας)

Η παρούσα κρίση, όπως προέκυψε στην Ελλάδα, ξεκίνησε από την επικράτηση και σταθεροποίηση της μεταπολιτευτικής περιόδου, έγινε δε εμφανής στον τόπο μας όταν ήρθαν τα απόνερα της Lehman Brothers από την Αμερική το 2008  στην Ευρώπη . Ήταν επόμενο να προσβληθούν οι πλέον αδύναμες οικονομίες της Ε.Ε. Απεδείχθη ότι αυτές ήσαν οι χώρες της Νότιας Ευρώπης οι μεσογειακές και ιδιαίτερα η χώρα μας .

Αποτέλεσμα είναι , μετά από 7 χρόνια να φτάσει σήμερα η Ελλάδα στο τελευταίο ίσως σκαλοπάτι της οικονομικής – επιχειρηματικής – κοινωνικής κατάπτωσης .

Το 2009 δημοσίευσα το πρώτο μου άρθρο «ΙΣΩΣ» κάνοντας κοινωνές τις απόψεις μου τόσο για τα αίτια της κρίσης όσο και για προοπτικές διαχείρισης και εξόδου από αυτήν . Το 2010 συνέθεσα με εκλεκτούς συνεργάτες την «ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ» ένα πολιτιστικό φορέα , «οιωνοί think tank». Διοργάνωσα έκτοτε πλήθος συνεδρίων και ημερίδων σχετικά με την διαχείριση και έξοδο από την κρίση. Συνδιοργανωτές υπήρξαν τα πανεπιστήμια Αθηνών , Θεσσαλονίκης, Μακεδονία και Δημοκρίτειο Θράκης καθώς και το ίδρυμα Διεθνούς Δικαίου «Ηλία Κρίσπη»  .

Έκτοτε , προκαλώντας με, η καθημερινότητα με τα συνεχή ολισθήματα της δημόσιας ζωής αποτύπωνα εις άρθρα τις απόψεις μου εξωτερικεύοντας μαζί με αυτά και τα συναισθήματα μου. Αναζητούσα εναγωνίως εις αυτά και παρότρυνα για την επιβολή Αξιοκρατίας , Κοινωνικής Δικαιοσύνης , ισονομία , Αδιάφθορη Δημόσια Συναλλαγή – Διαφάνεια .

Επικαλούμαι την «Λάθος Πορεία» που ακολούθησε ομόθυμα η πολιτική ηγεσία τα τελευταία 35 χρόνια .

Αναφέρω ως ομόθυμη την υπευθυνότητα των πολιτικών σχηματισμών διότι τα κόμματα ανεξαρτήτως των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας απαιτούσαν από τους εκάστοτε κυβερνώντες , δια τον συνδικαλιστικών τους οργάνων και τον δυναμικών δραστηριοτήτων αυτών , αυξήσεις στα έσοδα και υπέρμετρες βελτιώσεις στις υποχρεώσεις των εργαζομένων. Έτσι εξυπηρετούσαν την συνδικαλιστική τους υπόσταση . Συγχρόνως απαιτούσαν μειώσεις στις οποιεσδήποτε εργασιακές τους υποχρεώσεις. Φοβούμενοι οι κυβερνώντες το πολιτικό κόστος ενέδιδαν στις απαιτήσεις .

Φυσική συνέπεια υπήρξε να ακολουθεί ο υψηλότοκος δανεισμός .

Η φιλόδοξη ένταξη μας στις Ευρωπαϊκές οικογένειές αντί να διαμορφώσει αφετηρία ουσιαστικής πολιτειακής ανόρθωσης , μετέτρεψε το Ελληνικό κράτος σε παρία  της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της παγκόσμιας οικονομικής αγοράς .

Εις το σημείο αυτό κάνω χρήση μιας ιδιαίτερα ευστοχής πολιτικής παρατήρησης του πρώην Υπουργού και εκλεκτού φίλου Αλέκου Παπαδόπουλου.

«Οι θεσμοί αλλοιώθηκαν και ποδοπατήθηκαν στον βωμό της οικονομικής και της εξουσιαστικής πολιτικής σκοπιμότητας»  

Κυβερνήθηκε η χώρα καθόλη την μεταπολιτευτική περίοδο βασιζόμενη στο πελατειακό σύστημα εξουσίας στηριζόμενη σε κακέκτυπους κομματικούς σχηματισμούς. Αποτέλεσμα να συνεχίζεται η δυσλειτουργία της δημόσιας διοίκησης , (όπως είχε επικρατήσει από την απελευθέρωση της χώρας από τους Οθωμανούς) με τελικό αποτέλεσμα εμείς οι Έλληνες να ζούμε επί σειρά ετών μια εφιαλτική πραγματικότητα αδυνατώντας να ξεχωρίσουμε, εάν είναι «ονειρικός εφιάλτης».

Ασφαλώς το χρέος μας είναι ογκώδες. Είμαστε υποχρεωμένοι προκειμένου να διασφαλίσουμε την αξιοπιστία μας ως χώρα και Ελληνικός λαός τόσο προς τους δανειστές μας όσο και προς τις εσωτερικές υποχρεώσεις της πολιτείας να το διαπραγματευτούμε θετικά με αξιοπρέπεια αλλά και να το εξοφλήσουμε καθ΄ο μέτρο θα το έχουμε συμφωνήσει .

Για να πραγματοποιηθεί όμως αυτή η ευχή ως ακούγεται σήμερα τουλάχιστον , θα πρέπει να προχωρήσουμε άμεσα σε ανόρθωση της Ελληνικής οικονομίας. Οι παραγωγικές διεργασίες έχουσες κυρίως πολλαπλασιαστικό οικονομικά ενδιαφέρον και οι οποίες εξασφαλίζουν την οικονομική ανάπτυξη, θα έπρεπε ήδη προ τριών ετών να έχουν ξεκινήσει . Όμως είναι απαραίτητο επιτέλους ως κοινωνία ανθρώπων αλλά κυρίως ως πολιτεία να ακολουθήσουμε την φιλοσοφημένη πρακτική του Βρετανικού λαού , αποδεχόμενη την ρήση «όχι αυτό που έγινε αλλά αυτό που πρέπει να γίνει».

Εκτιμώ ότι προκειμένου να προχωρήσει η χώρα μας στην αναγκαία άμεση ανάπτυξη της οικονομίας της είναι απαραίτητη αρχικά η δημιουργία πιλοτικής ζώνης μέσα στην οποία οι προς ανάπτυξη εταιρείες θα βρίσκονται με σαφέστερους κανόνες λειτουργίας και λιγότερη γραφειοκρατία. Το πείραμα αυτό μπορεί να αποδώσει στην χώρα μια νέα μεθόδευση ανάπτυξης με νέους θεσμούς και ριζοσπαστικές θεσμικές διαμορφώσεις. Είναι γνωστό ότι οι θεσμοί στην Ελλάδα είναι σχεδόν στο σύνολο τους αδρανοποιημένοι και μη σεβαστοί .

Το πελατειακό σύστημα εξουσίας που επικράτησε από τα χρόνια της απελευθέρωσης και μετά και κυρίως τα 35 τελευταία χρόνια , πολιτικής πραγματικότητας , απομόνωσαν την υγειά δημόσια ζωή , από κάθε τι ρεαλιστικό και ουσιαστικό για την πραγματική Ανάπτυξη της οικονομίας .

Μία Ανάπτυξη που θα έδινε την δυνατότητα στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία της Ελλάδας να καλύπτει τον ετήσιο προϋπολογισμό της εξασφαλίζοντας έκτακτα πλεονάσματα ετησίως , προκειμένου να επενδύει δημιουργικά αυτά !!!

Έτσι δεν θα ήταν αναγκασμένη η μη φτωχή Ελλάδα να δανείζεται από φίλους και εταίρους με υψηλά επιτόκια δυσβάσταχτα για τον ελληνικό λαό προκειμένου να καλύπτει τις δημόσιες ανάγκες της .

Ευρισκόμαστε ήδη στο τέλος του χρόνου άμεσης λήψεις οριστικών ριζοσπαστικών αποφάσεων. Αυτή η αναγκαιότητα δεν είναι απότοκο της πολιτικής και μόνο ηγεσίας του τόπου .

Ας λάβουμε υπόψη ότι πολιτική τέχνη είναι η τεχνική του εφικτού.

Επομένως προϋποθέτει την αμεσότητα συνεργασίας των πολιτών στις αποφάσεις της πολιτικής. Το γεγονός τούτο αποτελεί άμεση προϋπόθεση  αποδοχής και πειθαρχίας στους νόμους του κράτους ολόκληρης της κοινωνίας .Είναι αναγκαιότητα διαμόρφωσης ορθολογικότερης πολιτικής αλλά και πολιτιστικής κουλτούρας . Είναι επιβεβλημένα αναγκαίο η Ελλάδα και εμείς το σύνολο των Ελλήνων πολιτών, να διαλέξουμε επειγόντως το πεπρωμένο εις το οποίο θέλουμε περαιτέρω να ζήσουμε.

Ο πολιτικός πολιτισμός η παράδοση η πολιτιστική κουλτούρα , καθώς είναι αναγκαία και η  στερεότυπα περαιτέρω πολιτιστική  ωριμότητα της κοινωνίας και των πολιτικών δυνάμεών. Τελείως απαραίτητη προϋπόθεση είναι να αναστηλωθεί άμεσα η χώρα. Προς τούτης ανάλογα αναγκαία είναι η εγρήγορση και προσαρμογή της Ελληνικής κοινωνίας στους θεσμούς. Οι προϋποθέσεις αυτές αποτελούν σύμπλεγμα πολιτικών επιλογών που συμβάλουν στην σταθερότητα και αποτελεσματικότητα των δημοκρατικών θεσμών.

Εις το σημείο αυτό επιθυμώ να επισημάνω την επικρατούσα ρήση «πολιτική είναι η ορθολογική διαχείριση του ανορθολογισμού της μάζας».

Θα μπορούσα εδώ να αναφερθώ σε ένα φθηνό αλλά ουσιαστικό παράδειγμα της δημόσιας ζωής μας .

Η δωροδοκία έχει δύο παίκτες . Ο ένας είναι ο προσφέρων το δέλεαρ της δωροδοκίας και δεν είναι τίποτα άλλο από την διαμεσολάβηση της πολιτικής εξυπηρέτησης (ΜΕΣΟ). Το αντίτιμο στην αποδοχή της πράξης αυτής είναι η παροχή της ψήφου εμπιστοσύνης από τον πολίτη προς τον άξιο ή μη προσφέρωντα την δωροδοκία εκπρόσωπο του πολιτικού συστήματος . Εις το σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνω την επικράτηση εξ αυτού του λόγου του πελατειακού συστήματος εξουσίας.

Ασφαλώς η Ευρώπη οφείλει αλληλεγγύη στην Ελλάδα όπως ανάλογη προσφέρθηκε το 1953 στην Γερμανία . Είναι βέβαιο για την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι η μη επίλυση της Ελληνικής κρίσης θα προκαλέσει σημαντικό κόστος στην συνέχεια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και ακόμη ίσως την ενότητα των ευρωπαϊκών κοινοτήτων .

Όσο και αν θεωρεί το Ευρωπαϊκό κατεστημένο ότι έχει περιορίσει τις πιθανότητες μεταφοράς της κρίσης ως ντόμινο στο σύνολο των χωρών της Ευρώπης εκτιμώ ότι αυτό το αλαζονικό κατεστημένο, πλανάται πλάνη βαριά. Και τούτο διότι την παγκόσμια σύνθεση πολιτική – κοινωνική ακόμη και εθνοτική μεθοδεύει και συντονίζει σήμερα τις όποιες κινήσεις μια οικονομική ολιγαρχία , αναδειχθείσα μέσα από την σφαίρα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας .

Η διαμορφωθέντες παγκόσμιοι ιστοί οι οποίοι ως στιβαροί πυλώνες στηρίζουν το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα δεν αφήνουν περιθώρια στην πολιτική πραγματικότητα να κινείτε πλέον ελεύθερα και να διαμορφώνει κρατικές μορφές ανάπτυξης ακόμη - ακόμη να επιβάλει κοινωνική πολιτική ή δημοσιονομική ανεξαρτησία .

Οι αγορές ,οι παγκόσμιοι χρηματιστηριακοί φορείς,  οι παγκόσμιες ελεύθερες αγορές εμπορίου , οι διαμορφούμενες κάθε χρόνο παγκόσμιες αγορές γεωργικής παραγωγής και εμπορίας , οι ποσοστώσεις παραγωγής και προώθησης ενέργειας , όλα μαζί προδικάζουν τους κανόνες παιχνιδιού στα παγκόσμια συστήματα εγκλωβισμού των κρατών μελών των διαφόρων ανά τον κόσμο κοινωνιών .

Είναι λοιπόν απόλυτα δικαιολογημένοι πέραν πάσης αμφιταλάντευσης η εμμονή της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού περαιτέρω παραμονής της χώρας μας στον χώρο της Ε.Ε. Ένα χώρο ο οποίος αποτελεί τουλάχιστον μέχρι σήμερα μια σοβαρή υποομάδα μέσα στο παγκόσμιο κατεστημένο , έχοντας ακόμη ένα ουσιαστικό βαθμό αυτονομίας .

Ασφαλώς θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η αναγκαιότητα παραμονής μας εις αυτή την υποομάδα, την Ε.Ε. , δεν έχει μόνο την προφανή οικονομική διάσταση για την χρησιμότητα και αναγκαιότητα της παρουσίας μας, αλλά συγχρόνως θα πρέπει εμείς οι Έλληνες, να λάβουμε σοβαρά υπόψη προσμετρώντας σε πιο περιβάλλον γεωπολιτικό υπάρχουμε και ενεργούμε .

-Είμαστε μέρος μιας πιθανής νέας αναταραχής της Βαλκανικής χερσονήσου;

-Έχουμε ανατολικά μας μια φίλη και σύμμαχο χώρα , την Τουρκία?

-Είμαστε μέρος των όποιων διαταραχών μπορούν βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα να προκύψουν στην ΕυρΑσία;  (Ουκρανία - Βαλτικές χώρες – Ρωσία – ISIS -Ευρώπη).

Ίσως ακόμη υπάρχει ένα υγιές Ευρωπαϊκό περιβάλλον, το οποίο ως ομπρέλα θα μπορούσε να καλύψει τα ευρύτερα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης , σε περίπτωση δημιουργίας έκτακτων περιστατικών.

Έναντι όλων αυτών είναι προωθημένα τα σχέδια της Ε.Ε. στο άμεσο μέλλον να μετεξελιχθεί από Νομισματική Ένωση στην πολιτική συσπείρωση των λαών της 

«Στην Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση»

Επιτρέψτε εις το σημείο αυτό να θυμηθώ το πρώτο συνέδριο που έκανα με την Ε.Ε.Μ την οποία ίδρυσα μετά από παραίνεση προς εμένα του εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή.

Θέμα του συνεδρίου υπήρξε «Όψεις της Ευρωπαϊκής ολοκληρώσεως», το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη.

Διεθνώς προβεβλημένοι Έλληνες ακαδημαϊκοί και πέντε επιστήμονες άλλων Ευρωπαϊκών κρατών προκρίνανε και προτρέπανε τους λαούς της Ευρώπης εις την αναγκαιότητα προώθησης της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Όπως αντιλαμβάνεστε από την δεκαετία του ΄80 υπήρξε μία διαρκείς απαίτηση και συνεχείς διεκδίκηση των λαών της Ευρώπης για ολοκλήρωση Νομισματική – Οικονομική – Πολιτική ενοποίηση.

Οι βασικές δομές με τις οποίες λειτουργούν σήμερα οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί τόσο της Ε.Ε. όσο και της Ε.Κ.Τ. είναι πλέον ξεπερασμένες. Αυτό αποκαλύφθηκε μετά την υπάρχουσα μέχρι και σήμερα ακόμη και για πολλά χρόνια Ευρωπαϊκή κρίση.

Ενιαίο σύνταγμα κανόνες και θεσμοί οι οποίοι θα επιβάλουν πειθαρχία στο σύνολο των λαών της. Μια πειθαρχία την οποία έχουμε ανάγκη να ενστερνιστούμε και επιβάλουμε οι Ευρωπαίοι πολίτες τώρα στους ίδιους τους λαούς μας , κυρίως εμείς οι Έλληνες .

Πιστεύω ότι για την κοινωνική , πολιτική , οικονομική αλλοτρίωση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας ευθύνεται εκτός από την διαχρονικά συνολική πολιτική ηγεσία κυβερνώσα και μη και το σύνολο του Ελληνικού λαού. Από τότε που επανιδρύθηκε το Ελληνικό κράτος ως λαός δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το να οδηγούμε την Ελληνική Δημοκρατία στο όριο της ύπαρξης της .

Δεν αντιληφθήκαμε ως Ελληνικός λαός ότι Δημοκρατία είναι η  κατάληξη του πολιτισμού και δεν είναι η εκκίνηση του. Δημοκρατία επιτρέψτε μου να πω, είναι ως ένα πλατύσκαλο πολιτισμού. Πρέπει να εμπνέει πειθαρχία, σοβαρότητα υπευθυνότητα από τους πολίτες προς την πολιτεία. Παράλληλα να εξασφαλίζει και να εμπνέει σεβασμό και αξιοκρατία η ίδια η πολιτεία προς το πολιτικό της σώμα. Τους πολίτες της.